Syr 45n

Chwała Boża w historii Izraela
Mojżesz
45 1 Wyprowadził z niego człowieka miłosiernego, który w oczach wszystkich znalazł łaskę, umiłowanego przez Boga i ludzi, Mojżesza, którego pamięć niech będzie błogosławiona! 2 W chwale uczynił go podobnym do świętych i wielkim przez to, że był postrachem nieprzyjaciół. 3 Przez jego słowa położył kres cudownym znakom i wsławił go w obliczu królów; dał mu przykazania dla jego narodu i pokazał mu rąbek swej chwały*. 4 Uświęcił go przez wierność i łagodność i wybrał spomiędzy wszystkich żyjących. 5 Pozwolił mu usłyszeć swój głos, wprowadził go w ciemne chmury i twarzą w twarz* dał mu przykazania, prawo życia i wiedzy, aby Jakuba nauczyć przymierza i rozporządzeń swoich - Izraela.
Aaron
6 Wywyższył też Aarona, który w świętości był do niego podobny, jego brata, z pokolenia Lewiego*. 7 * Zawarł z nim przymierze wieczne i dał mu kapłaństwo między ludem - uszczęśliwił go wspaniałym strojem i okrył go szatą chwalebną; 8 włożył na niego doskonały majestat i przyodział we wspaniałe szaty*; spodnie, tunikę i efod, 9 otoczył go jabłkami granatu i licznymi wokoło złotymi dzwoneczkami, by wydawały głos za każdym jego krokiem i aby dźwięk ich był w świątyni, na pamiątkę synom Jego ludu. 10 [Obdarzył go] szatą świętą, ze złota, purpury fioletowej i czerwonej, robotą hafciarską wykonaną; woreczkiem z urim i tummim do wyjaśniania prawdy, misternie utkanym ze szkarłatu, 11 [ozdobionym] drogimi kamieniami, rżniętymi na sposób pieczęci, z pismem wyrytym na pamiątkę według liczby pokoleń Izraela; 12 wieńcem złotym na tiarze i blachą z napisem wyrytym: "Święty"*. Zaszczytna to oznaka czci, dzieło wspaniałe, przepiękny strój, pożądanie oczu. 13 Nigdy przed nim nie widziano takich rzeczy*, i nigdy ktoś obcy się nie ubierze, jedynie tylko jego synowie i potomkowie jego, na zawsze. 14 Jego ofiary całopalne były składane codziennie, bez przerwy, dwa razy. 15 Mojżesz wprowadził go w czynności* i namaścił go olejem świętym: to stało się dla niego przymierzem wiecznym i dla jego potomstwa, jak długo trwać będą niebiosa, aby spełniał obrzędy święte i równocześnie był kapłanem oraz błogosławił lud Imieniem [Boga]. 16 Wybrał go ze wszystkich żyjących, aby składał ofiarę Panu, kadzidło i miłą woń na pamiątkę, by dokonywał za lud swój przebłagania. 17 Dał mu przez swe nakazy władzę nad przymierzem zarządzeń, aby nauczał Jakuba świadectw i oświecał Izraela w Bożym Prawie. 18 * Niepowołani stanęli przeciwko niemu i zazdrościli mu na pustyni, ludzie Datana i Abirama i zgraja Koracha, w gniewie i złości, 19 Pan ujrzał i to Mu się nie spodobało, zostali więc zgubieni w gniewnej zapalczywości: cudownie sprawił, że pochłonął ich płomień Jego ognia. 20 A chwałę Aarona powiększył i dał mu dziedzictwo, przydzielił mu ofiarę z pierwocin, przede wszystkim przygotował chleba w obfitości*. 21 Bo przecież spożywają oni ofiary Pana, które dał jemu i jego potomstwu. 22 Ale nie otrzymał dziedzictwa w ziemi ludu i między nim nie ma on działu, albowiem On sam jest działem jego i dziedzictwem*.
Pinchas
23 Pinchas*, syn Eleazara, trzeci w rzędzie sławnych przez to, że gorliwość okazał w bojaźni Pańskiej i gdy lud się zbuntował, stanął twardo dzięki szlachetnej odwadze swej duszy <i> uzyskał przebaczenie dla Izraela. 24 Dlatego [Pan] zawarł z nim przymierze pokoju i uczynił go przełożonym przybytku oraz swego ludu, zapewniając jemu i jego potomstwu godność kapłańską na zawsze. 25 Owszem, zawarł też przymierze z Dawidem, synem Jessego, z pokolenia Judy, ale tylko co do dziedziczenia przez całe potomstwo. 26 Niech Pan da mądrość waszym sercom, abyście sądzili lud Jego w sprawiedliwości, żeby nie zginęły ich dobra, a sława ich [przetrwała] na pokolenia.
Jozue i Kaleb
46 1 Dzielny w bitwie Jozue, syn Nuna, następca Mojżesza na urzędzie prorockim, stał się, stosownie do swego imienia*, wielkim przez to, że ocalił Jego wybranych, że wywarł pomstę na opornych wrogach, by wprowadzić Izraela w jego dziedzictwo. 2 Jakże się wsławił, gdy podniósł swoje ręce i gdy wyciągnął miecz przeciw miastom!* 3 Któż pierwszy przed nim takim się okazał? On bowiem prowadził wojny Pana! 4 * Czyż nie za jego sprawą zatrzymało się słońce i jeden dzień stał się jakby dwa? 5 Wezwał Najwyższego Władcę, gdy wrogowie parli na niego zewsząd, i wysłuchał go Wielki Pan, bo zesłał grad kamienisty o wielkiej sile. 6 Uderzył na wrogi naród i rozgromił przeciwników na pochyłości, aby poznały narody jego oręż, że wojnę toczy wobec Pana. 7 I dlatego jeszcze, że Panu był doskonale posłuszny, a za dni Mojżesza okazał swą dobroć, on i Kaleb*, syn Jefunnego, przez to, że stanęli przeciw zgromadzeniu, powstrzymali lud przed grzechami i uspokoili niegodziwe szemranie. 8 Oni dwaj tylko ocaleli z sześciuset tysięcy pieszych i zostali wprowadzeni do dziedzictwa, do ziemi opływającej w mleko i miód*. 9 Pan dał Kalebowi siły, które aż do starości z nim pozostały, mógł bowiem wstąpić na góry kraju, gdzie jego potomstwo otrzymało dziedzictwo, 10 tak że widzieli wszyscy synowie Izraela, iż dobrze być Panu posłusznym.
Sędziowie
11 I sędziowie - każdy według swego imienia - których serce nie było niewierne i którzy nie odwrócili się od Pana, pamięć ich niech będzie błogosławiona, 12 kości ich niech wypuszczą pędy* ze swego miejsca, aby byli wsławieni przez swoich synów.
Samuel
13 * Umiłowany przez swego Pana, Samuel, prorok Pański, ustanowił królestwo i namaścił władców nad Jego ludem. 14 Według Prawa Pańskiego sądził zgromadzenie, nawiedził bowiem Pan Jakuba. 15 Przez swą prawdomówność okazał się rzeczywiście prorokiem, a prawdziwość widzenia uznana została dzięki jego słowom. 16 * Wezwał Pana Wszechmogącego, ofiarując Mu jagnię jeszcze ssące, gdy zewsząd na niego nacierali wrogowie. 17 I zagrzmiał Pan z nieba, a w potężnym echu dał słyszeć swój głos; 18 starł zwierzchników nieprzyjacielskich* i wszystkich książąt Filistynów. 19 Przed czasem spoczynku wiecznego oświadczył przed Panem i Jego pomazańcem: «Pieniędzy ani niczego, ani sandałów od nikogo nie wziąłem». I nikt go nie mógł oskarżyć*. 20 A nawet po swym zaśnięciu prorokował, oznajmił los królowi i z [głębi] ziemi głos swój podniósł w przepowiedni, by usunąć nieprawość ludu*.


Przypisy

3 - Por. Wj 7-12; Wj 19-24; Wj 33,18-23.
5 - Por. Wj 19,9-20; Wj 33,11.
6 - Por. Wj 4,14.
7 - Por. Wj 28.
8 - Popr. wg hebr.; gr.: "oznaki władzy".
12 - Wg hebr.; gr.: "z wyrzeźbioną pieczęcią poświęcenia".
13 - Wg hebr.; gr.: "przed nim nie było podobnej piękności".
15 - Dosł.: "napełnił mu ręce" (por. Wj 28,41; Kpł 8,1-13).
18 - Por. Lb 16,1-17,15.
20 - Por. Lb 18,8-21.
22 - Por. Pwt 10,9.
23 - Gr. Finees - por. Lb 25,1-13.
1 - Znaczy ono: "Jahwe jest zbawieniem".
2 - Por. Joz 8,18n.26.
4 - Por. Joz 10,12n.
7 - Por. Lb 13,30-14,9.
8 - Por. Lb 14,30; Joz 14,6-14.
12 - Mowa o godnych następcach (por. Iz 66,14; Za 6,12).
13 - (Syr 46,13-15) - Por. 1 Sm 1; 1 Sm 3,19n; 1 Sm 8-10; 1 Sm 16,13.
16 - Por. 1 Sm 7,9-13.
18 - Popr. wg hebr.; gr.: "Tyru", o czym 1 Sm nic nie mówi.
19 - Por. 1 Sm 12,1-5.
20 - Por. 1 Sm 28,6-25.

Zobacz rozdział